
تفاوت های اساسی میلگرد حرارتی و معمولی
میلگرد حرارتی یکی از انواع میلگردهایی است که با هدف کنترل انقباض بتن و جلوگیری از ایجاد ترک در سازهها مورد استفاده قرار میگیرد. این میلگردها به دلیل دارا بودن درصد پایینتر کربن نسبت به میلگردهای معمولی، دارای خواص ترمومکانیکی بهتری هستند که موجب افزایش انعطافپذیری و خاصیت ارتجاعی آنها میشود.
میلگردهای حرارتی از نظر ویژگیهایی مانند سایز، رده مقاومتی و قابلیت جوشپذیری با نمونههای معمولی متفاوتاند و برای شرایط خاص سازهای طراحی شدهاند.
یکی از تفاوتهای اساسی میلگرد حرارتی و میلگرد معمولی در مقدار کربن موجود در آنهاست. میلگردهای حرارتی درصد کربن کمتری نسبت به میلگردهای معمولی دارند و این باعث میشود که خاصیت ترمومکانیکی آنها افزایش یابد. در نتیجه، قابلیت ارتجاعی میلگردهای حرارتی بیشتر میشود و این میلگردها میتوانند حرارت تولید شده از هیدراته شدن بتن را بهتر جذب کنند و از ترک خوردن بتن جلوگیری کنند. هیدراته شدن بتن به معنای ترکیب سیمان با آب است که باعث خمیر شدن سیمان و تولید حرارت میشود.
دومین تفاوت میلگرد حرارتی و میلگرد معمولی در قابلیت جوشکاری آنهاست. میلگردهای حرارتی به دلیل داشتن کربن کمتر، قابلیت جوشکاری کمتری دارند و جوشهایی که روی آنها زده میشود به راحتی شکسته میشوند. برای اتصال میلگردهای حرارتی به یکدیگر، میتوان از فرآیند جوش سرد یا مفتول استفاده کرد.
یکی دیگر از تفاوت میلگرد حرارتی و معمولی در اندازه قطر آنهاست. میلگردهای حرارتی معمولاً قطر کمتری نسبت به میلگردهای معمولی دارند. سازمان مدیریت در نشریههای خود اعلام کرده است که قطر میلگردهای حرارتی باید حداقل ۴ تا ۶ میلیمتر باشد؛ در حالی که میلگردهای معمولی معمولاً قطر ۱۰ تا ۱۲ میلیمتر دارند.